Biuro podróży nie może podnosić ceny wycieczki z dowolnych powodów. Zawarte bowiem w umowach z klientami postanowienia pozwalające na podniesienie ceny wycieczki z innych powodów niż wskazane prawem stanowią niedozwolone klauzule umowne.
Wiedopuszczalne jest więc rozszerzanie zakresu przyczyn mogących powodować wzrost ceny przez podawanie okoliczności innych niż wymienione w ustawie o usługach turystycznych. Niedopuszczalne jest również, aby przedsiębiorca podawał przykładowe okoliczności, które mogą wpłynąć na zmianę ceny. Umowa powinna zawierać w tym zakresie stwierdzenia stanowcze. Postanowienia umów zawieranych przez organizatorów turystyki z klientami mniej korzystne dla klientów niż postanowienia ustawy o usługach turystycznych są nieważne, a „fałszywy agent turystyczny” będzie odpowiadał za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy tak jak organizator turystyki.
Nieoczekiwana zmiana
Z uwagi na często odległy termin między datą zawarcia umowy o świadczenie usług turystycznych a datą wykonania umowy, mogą nastąpić istotne okoliczności uzasadniające zmianę istotnych jej postanowień. Ustawodawca, wychodząc naprzeciw potrzebom organizatorów imprez turystycznych, wprowadził jako zasadę uprawnienie do wprowadzenia przez organizatora takich zmian, o ile wynikają one z przyczyn od organizatora niezależnych. Ustawodawca w art. 17 ustawy o usługach turystycznych uregulował sposób wprowadzenia przez przedsiębiorcę zmian umowy w zakresie najistotniejszego jej elementu, jakim jest cena imprezy. Niewątpliwie konsument zawierając umowę o świadczenie usług turystycznych ma prawo do uzyskania pełnej i wiążącej informacji dotyczącej rzeczywistej ceny imprezy, aby móc racjonalnie ocenić swoje możliwości finansowe i zapewnić środki niezbędne na pokrycie wszelkich kosztów wyjazdu. Nieoczekiwana zmiana ceny imprezy już po zawarciu umowy stawia konsumenta, który często podjął szereg działań zmierzających do zapewnienia sobie możliwości udziału w niej (np. poprzez zarezerwowanie urlopu, odłożenie pieniędzy, dodatkowe ubezpieczenie) przed koniecznością podjęcia trudnej decyzji – czy podoła ekonomicznie dodatkowemu obciążeniu nie rezygnując z wyjazdu właśnie z uwagi na podjęte wysiłki, czy też, mimo wszystko, od umowy odstąpi. Treść art. 17 ustawy o usługach turystycznych ogranicza zatem uprawnienie organizatora do zmiany treści umowy, wynikające z art. 14 ust. 5 ustawy, wyłączając przede wszystkim w ust. 2 możliwość podwyższenia ceny ustalonej w umowie w okresie 20 dni przed datą wyjazdu oraz zaostrzając w ust. 1 obowiązki przedsiębiorcy. Jeśli chce on podwyższyć cenę imprezy, musi zastrzec taką możliwość w umowie oraz udokumentować wpływ jednej z wymienionych w ustawie okoliczności na podwyższenie ceny. Art. 17 Ustawy o usługach turystycznych modyfikuje ogólne zasady określone przepisami art. 14 ust. 5 i 6 ustawy. O ile w wypadku zmiany umowy dotyczącej innych elementów niż cena wystarczające jest poinformowanie klienta o tej zmianie, o tyle w wypadku zmiany ceny przedsiębiorca wraz z poinformowaniem o zmianie umowy obowiązany jest udokumentować zasadność tej zmiany; ponadto w wypadku każdej zmiany istotnych warunków umowy, w tym także zmiany ceny imprezy, klient ma prawo od umowy odstąpić za natychmiastowym zwrotem wszystkich...
Udostępniono 30% tekstu, dostęp do pełnej treści artykułu tylko dla prenumeratorów.
